Bir tarafta masum bebekler ölürken gözlerini kapatıp başka tarafa bakarak keza yok sayan, bir de üzerine gülüp, boykot edilecek yerlerde gezebilen bir topluma dönüşmüşsek, insanlığın da, masum bebeklere atılan o katil mermilerle birlikte öldüğünü görmemek için kör olmak gerekir.
Burada sıkıntılı olan durum kâfirin yaptığı saldırı mı sizce?
Hiç sanmıyorum.
Kâfir görevini yapıyor. Her zaman olduğu gibi.
Şimdi şu sözleri duyar gibiyim; " İyi de ne yapalım? Mitingler yapıldı. Haber proglamları izledik, ağladık. Elden başka ne gelir? Gücümüz yetmez ki."
Hayır!
Bu, en kolay kaçış şeklidir.
Yarın ahirette bütün müslümanlar hesaba çekilecektir. Vah vah deyip, oturmakla onlara görevimizi yapmış oluyor muyuz sizce?
Hayır!
Her birey, sorumludur!
Dua en büyük silah değil miydi?
Bedir savaşında; müslümanlar yenilgiye ugruyorlardı. Efendimiz. "Sav" dua etti. "Yarabbi: bir avuç müslüman var. Eğer onlar ölürse, seni zikredecek kimse kalmayacak. " Yüce Allah "cc" o anda Efendimizin duasını kabül etti. Melekleri ile yardim gönderdi ve savaşı müslümanlar kazandı.
Bize bunu unutturan ya da basit gösteren ne oldu?
Kıtlık olduğunda yağmur duası ile suya doymuş toprakları unutturup dalga geçen bir zihniyeti kim yetiştirdi?
Bu nesle kızmak değil,anlatmak gerektiğine inanıyorum. Tabii anlatmak için hatırlamak gerekiyor.
Hatırlamanın yolu ise okumaktır...
Alemlerin yaratıcısı bizlere ilk gönderdiği söz Oku idi. Ama boş oku değildi burada söylenen. Oku. Yaradan Rabbinin adı ile Oku idi. Yani burada muhattap, müslümanlardı ve okunması gereken tüm alemlerdi. Gökler yağmur vermedi mi? Oku! Yaradan Rabbinin adı ile oku. Ne diyor? Neden küsmüş bulutlar?
Etrafında olan tüm olaylara Rabbinin adı ile bak ve tüm evreni O' nun aşkı ile gör. Çünkü ruh; O'ndan bizlere bahşedilmiş en büyük lütuftur.
Oku ki; anla.
Bugün müslüman anne babadan, ateist, deist çocuklar yetişiyor. Ne kadar acı öyle değil mi? Çocuğa geçmemiş. Geçememiş çünkü, taklidi imanla yaşamışız. 7 yaşinda namaza başlatın çocuklarınıza diyen bir dinimiz var. Çocukken imanı çocuğa aşılamak anne babanın ulvi vazifesiydi oysa.
Küçük gördüğümüz, büyük sorunlarımız olduğunun farkına varmak gerekiyor.
Çocuklarımız sosyal medyaya kurban edilmiş vaziyette. Adap, uslûp, örf ve ananelerimizi gömeli uzun zaman oldu. Kötü olan tarafi ise artık bizlere de normal gelmesi . İşte bu, ağlanacak halimize vah demek...Çunkü taviz tavizi getirmekte. Zaman geçtikce daha kötüye giden bir insanlık var. Çocuklarımıza bırakacağımız dünya, hiç de pespembe değil ve bunun sorumlusu şimdiki ebeveynler. Bizleri yetiştiren neslin hangi adetini yaşatabildik? Hiç.
Herkes kendi kapısının önünden başlamak zorunda olduğunu görmeli. Önce kendinimizi düzeltmeliyiz.
Çocuklarımızla vakit geçirmek, onları kazanmaya çalısmak, aile kavramını onlara öğretmekle mükellefiz.
Ve dua edip, çocuklarımıza da dua ettirmekle yükümlüyuz.
Filistin' de, Doğu Türkistan'da ve bütün dünyada ezilen, zulme uğrayan insanlara dua ettirmek ve her zaman dile getirip onları anmak, yapacağımız en önemli görevimizdir.
İsrail, Amerika ürunlerini boykot etmek zorundayız. Asla ama asla onların ürünlerıne bir kuruş veremeyiz. Vermemeliyiz. Unutulmamalıdı ki; yarın ahirette bizden hesap sorulacak. Bilinmelidir ki; müslümanın duası en büyük silahtır...
Selam ve dua ile…
